Ben Yeliz. Hassas Anne Ece'nin arkadaşıyım. 37 yaşındayım. İlk çocuğumu 33 yaşımda, ikincisini 37 yaşıma 2 hafta kala doğurdum.
İki doğumum da normal doğumdu. Birincisi epidurallı, İkincisi epiduralsızdı.
Bence asıl önemli olan; Annenin normal doğum istemesi ve doktorun da normal doğum taraftarı olması. Tabii ki şartlar elverdiği sürece. Ben bu konuda şanslıydım. Herman İşçi gibi iyi bir doktorla tanıştırmıştı Ece beni. İki hamileliğimde de sezaryen lafı bile geçmedi hiç bir kontrolümde.
Birinci hamileliğimde herşey yolunda gitmedi. İkili tarama testi sonuçları normal çıkmıştı fakat üçlü tarama testinde down sendromu riski 1/30'du. Yani oldukça yüksekti. Herman Bey "başka bir doktorun da görmesinde fayda var" dedi. Gerekirse amniyosentez yapılacaktı. Herhangi birşey çıkmasa da Herman Bey ikinci bir doktora yönlendiriyor 18. haftada. Gözden kaçan birşey olmasın diye.
Kılıç Bey'e gittik 18. haftada. Kılıç Bey "amniyosenteze gerek yok" dedi ama ben yapılmasını istedim. Kılıç Bey "bu gece bir düşün eğer gerçekten istiyorsan yarın gel amniyosentez yapalım" dedi. Neyse biz eve gittik ama ben kararlıydım yaptırmaya. Down sendromu olsun olmasın doğuracaktım ama insanın kendini hazırlaması açısından daha iyi olur diye düşünmüştüm.(Bilmiyorum insan kendini nasıl ve ne kadar hazırlar?). Ertesi gün tekrar gittim, amniyo sıvısından alındı. Bir laboratuvara gotürdüm. Sonucun 3 hafta sonra çıkacağını ama boyama yöntemi ile daha erken sonuç alındığını söylediler. Ön teşhis gibi bir şeydi. 2 veya 3 gün sonra aradılar. Sonuç %97 negatifmiş. Tabii o 2-3 gün geçmek bilmedi. Ama sonucu alınca içimiz rahatlamıştı. Üç hafta sonra kesin sonuç da çıktı. Herhangi birşey yoktu. Bunu böyle atlatmıştık. Daha sonra uzun şeker yüklemesinde gebelik şekeri çıktı. Çok yüksek değildi, diyet listesi verilmedi ama dikkat etmem gerekiyordu. Hamileliğimin sonları yaz başına denk geldiği icin karpuz çok yeme demişti doktorum. Bunlara rağmen sonuç güzeldi. Ağrı eşiğim yüksek olduğu icin sancıların başladığını bile anlamamiştım. En korktuğum şey de sancıları hissetmeyip epidural zamanını kaçırmaktı. 40 haftadan sonra her gün gittik kontrole. Öyle hemen doğmuyormuş zaten. Biraz sancı ve epidural sonrası 40+4 haftada kızım dünyaya geldi. Doğum epidurali de aldıktan sonra çok rahattı. Elini karnına koyuyorsun karnın sertleştiğinde ıkınıyorsun. Doğumhaneye girdikten 25 dakika sonra doğdu kızım. 4 kilo 250gr.dı. Hoş şimdi görseniz çitlembiğin teki. Toplamda hastaneye gidiş ve doğum 7.5 saat sürdü. Herşey normal seyrinde olunca hastanede 1 gece kalmamız yeterli olmuştu. Normal doğumun güzelliklerinden biri bu.
İkinci hamileliğimde ise daha rahattım ilkine nazaran. İnsan bazen birincinin peşinde koştururken hamile olduğunu bile unutuyor.
Kızım 3,5 yaşındayken oğlum dünyaya geldi. Oğlumun hamileliğinde herşey normaldi Allah'a şükür. Fakat 7. ayda ben bir virüs kapmışım. 6. hastalıktı sanırım. Sadece çocuklarda olur sanıyordum fakat hamilelerde de olabiliyormuş. Bacaklarım isilik gibi olmuştu, kaşınıyordu. Ben sıkıntıdan zannetmiştim onları. Herman Bey kontrole gittiğimde farketti. Ultrasonla bakarken asit gördüğünü söyledi, iki farklı tahlil istedi. Birini hatırlamıyorum, birisi parvovirüstü (bu unutkanlığın sonu nereye varacak?). Parvovirüs tahlilini her yerde yapmıyorlar. Sarıyer'de bir tıp merkezinde yaptırdım. Sonuçlarda virüsü aldığım ama bebeğe geçmediği çıktı. Sonuçların iyi olduğunu görünce aslında virüsün ne kadar tehlikeli olduğunu söylemişti. Öldürücü olabiliyormuş(en kötü sonuç). Onu da bebeğe zarar gelmeden atlattık Allahtan. Yine kontrollerde bebekte hidrosel(testislerinde sıvı) olduğu gorüldü. Doğduktan sonra yavaş yavaş iner dedi doktorumuz. Gerekirse ameliyat da yapılabilirmiş. Onun dışında herhangi bir sorunla karşılaşmadık. Hamileliğimin son zamanlarında kızım sürekli "Ne zaman doğacak?" diye soruyordu (iyi ki geç söylemişiz kardeşi olacağını yoksa 9 ay çekilmezdi!). Teyzesi de kar yağınca olacak kardeşin demiş bizimkine. İlk kar yağdı bizimki "Kardeşim neden daha doğmadı?" diye soruyor. Ama ikinci karla birlikte geldi oğlumuz. Doğumdan bir gece önce isim konusunu netleştirmeye çalışmıştık eşimle. Seçenekleri dörde indirmiştik. Sonra karar veririz demiştik.
Bize göre daha neredeyse 2 hafta vardı doğuma. O gün annem geldi Bursa'dan. Hatta babam erken gidiyorsun demis. Ben annemi görünce rahatlıyorum sanırımm hemen doğuruyorum. Kızımda da öyle olmuştu. Kızımda annemi aldık otobüsten, eve gidemeden hastaneye gitmiştik (eşyalar son 15 gün arabanın arkasında gezdi bizimle). Ertesi sabah saat 6 gibi sancılarım karla birlikte başladı. Kar hafif hafif artıyor, benim sancılar da sıklaşıyordu. Eşimi de uyandırıp birşey söylemiyorum yalancı sancıysa diye. Baktım artık 5 dakikada bire indi haber verdim, tabii o panik. Oturduğumuz lojmanın sağlık merkezinin ambulansını çağırdık. Ben eşyaları topladım, yola çıktık. Ambulans en yakın sağlık merkezine bırakabiliyormuş. Ben o arada Herman Bey'i aradım. Acıbadem'e gittiğimizi söyledim. "Eğer açılma 4 santimi geçmişse hiç yola çıkma orada doğur" dedi. Acıbadem'deki kontrolde 3 santimdi açılma, orada kalmak istemedim. İnsan kendi doktorunu istiyor yine de.
Biz bu sefer oradan Metropolitan Hastanesine gittik. Kar da iyice bastırmış bu arada. Gittiğimizde Herman Bey ile çalışan Gökçe Doktor oradaydı. Hemen odaya aldılar. Ben epidural yapacaklar diye bekliyorum, Gökce Hanım "unut epidurali" dedi, çünkü arada açılma 4 santimi geçmiş. Ben ki ilk doğumda eşime ikinciyi doğurursam kesin sezaryen olur diyordum sancıların etkisiyle. Ama büyük lokma ye büyük konuşma. O an düşündüm nasıl olacak diye.
Çünkü kendimi hiç hazırlamamıştım. Hemşire geldi serum taktı, ilaç veriyor sancılar için dedi. Ben de iyi ne güzel diyorum. Hemşire yüzüme tuhaf tuhaf bakınca anladım ki sancıları arttırmak içinmiş (suni sancı bu olsa gerek). Yapacak bir şey yoktu, kendi kendime eninde sonunda olacak bu doğum dedim. Sancılar da zaten ilk doğumda epidurale kadar olan sancılar gibiydi ya da ben doğum sırası hatırlamıyorum. Hastaneye vardıktan 1,5 saat sonra oğlum doğdu. Herman Bey'in dediğine göre 5 avazda doğurmuşum. Oğlum 4 kilo 600 gr. doğdu. Zaten o an gögsünüze koyduklarında hiçbirşey kalmıyor az once yaşadıklarınızdan.
Epiduralli doğumdan daha iyi geldi açıkçası bu doğum. Çünkü epiduralden sonra birşey yiyememiş, yürüyememiştim bile. Normal doğumda ise doğum yapan ben değilmişim gibiydi. Doğumdan sonra arayıp herkese ben haber verdim. Hatta Ece'yi aradığımda, Ece bana "sakın bu havada doğurayım deme" demişti. Yine herşey yolunda gidince 1 gece kalıp çıktık hastaneden. Şu an neredeyse 8 aylık oldu bile oğlum. Hidroseli de günden güne iniyor.
Oğlum Melih 8 aylık oldu
Bilmiyorum normal doğum düşünen anne adaylarına ne kadar faydası olur ama benim hikayelerim de böyle...
Yazıyı tekrar okurken ben mi yazdım bu kadar şeyi diye kendine şaşırdım.
Yeliz
Ana Sayfaya Dönün
Biz bu sefer oradan Metropolitan Hastanesine gittik. Kar da iyice bastırmış bu arada. Gittiğimizde Herman Bey ile çalışan Gökçe Doktor oradaydı. Hemen odaya aldılar. Ben epidural yapacaklar diye bekliyorum, Gökce Hanım "unut epidurali" dedi, çünkü arada açılma 4 santimi geçmiş. Ben ki ilk doğumda eşime ikinciyi doğurursam kesin sezaryen olur diyordum sancıların etkisiyle. Ama büyük lokma ye büyük konuşma. O an düşündüm nasıl olacak diye.
Ben şimdi gerçekten epiduralsiz normal doğum mu yapacaktım?
Çünkü kendimi hiç hazırlamamıştım. Hemşire geldi serum taktı, ilaç veriyor sancılar için dedi. Ben de iyi ne güzel diyorum. Hemşire yüzüme tuhaf tuhaf bakınca anladım ki sancıları arttırmak içinmiş (suni sancı bu olsa gerek). Yapacak bir şey yoktu, kendi kendime eninde sonunda olacak bu doğum dedim. Sancılar da zaten ilk doğumda epidurale kadar olan sancılar gibiydi ya da ben doğum sırası hatırlamıyorum. Hastaneye vardıktan 1,5 saat sonra oğlum doğdu. Herman Bey'in dediğine göre 5 avazda doğurmuşum. Oğlum 4 kilo 600 gr. doğdu. Zaten o an gögsünüze koyduklarında hiçbirşey kalmıyor az once yaşadıklarınızdan.
Oğlum Melih 8 aylık oldu
Bilmiyorum normal doğum düşünen anne adaylarına ne kadar faydası olur ama benim hikayelerim de böyle...
Yazıyı tekrar okurken ben mi yazdım bu kadar şeyi diye kendine şaşırdım.
Yeliz
Not: Lütfen doktorunuzu dinleyin. Benim tavsiyelerim sadece benim tecrübelerim ve kişisel araştırmalarımdır. Teşhis ve tedavi niteliği taşımaz ve doktorunuzun tavsiyesinin yerini tutmaz. Sevgiler
