29 Haziran 2013 Cumartesi

Anne olmak için uzun yıllardır bekleyen Hassas Annemiz Arzu yaklaşan doğumuyla birlikte hissettiklerini anlatıyor


Özgür Barva'nın gelişi yaklaştıkça pek bir duygusal oldum. Geçen 267 günü düşündükçe gözyaşlarımı tutamıyorum. O kadar uzun zamandır beklemişim ki gelişini, 20 yıl desem yalan değil.

Henüz daha çocuk denecek yaştaydım "bir gün anne olmadan ölür müyüm" diyerek ağladığımda. Çevremdeki bütün bebeklerin gönüllü bakıcısı oldum. Anne olup olamayacağıma dair en ufak bir fikrim yoktu. Sonra bütün bu süreci tamamlayabildimse ancak onun sayesinde diyebileceğim eşim, hayat arkadaşım, yoldaşım Özcanımla karşılaştım.

Bebek sahibi olmak için hiçbir engelimiz olmadığını öğrendik fakat buna rağmen aylar nedensiz ve sonuçsuz geçti. Yaşım itibariyle de (neredeyse 40 olacağım) tüp bebek denemeye karar verdik. İlk denememizde hiç beklemediğim halde olumlu sonuç aldık fakat arkasından hüsran yaşadık. İlk denemede başaracağımızı hiç beklememiştim ama başta olumlu sonuç almışken bozulması beni çok üzmüştü. Eşimin çocuğumuzun olmasının şart olmadığını, böyle üzüleceksem de denemekten vazgeçeceğini söylemesiyle üzülmeyi bıraktım. 


İlk denemeden artan 3 embriyo ile birlikte Özgür Barva'mız bizi 1 yıl boyunca hastanede -256 derecede bekledi. Bu yüzden babası ona hep süper fresh diye takılıyor, dondurucuda sakladık mikrodalgada çözdürdük diyor İkinci denememizde Özgür Barva ikiziyle birlikte çıkmıştı yola. Bu noktada tüp bebek doktorumuz Arzu Çağdaş'a bir kez daha teşekkürler. Arzu Hanımın başarısına da uğuruna da çok inandım. İkizi oğlumu yolun daha başlarında, belki de onun bu yolu sorunsuz ve risksiz tamamlaması için yalnız bıraktı. 

Bir doktordan çok çok öte ailemden biri olan Herman Işçi (Abim) beni o kadar rahatlattı ki bizi bırakan minik pıtcık için üzülemedim bile. Herman Abim insana sonsuz bir güven veren, samimi, içten, hiçbir şeyde önceliğinin maddiyat olmadığından emin olduğun, işinde mükemmel, her an ulaşabileceğinin rahatlığını hissettiren bir doktor. Benim için onu tanımak şanstı ve bu şansımı da tüm tanıdıklarımla paylaşıyorum.

Özcan'ım sonsuz sabrı, özverisi, şefkati, sevgisi ve yardımlarıyla hamileliğimi sorunsuz ve mutlulukla geçirmemi sağladı. Verdiği güveni ve huzuru tarif etmeme imkan yok. Son 8,5 aydır evde hiçbir işi bana yaptırmayan, köpeğimizin her türlü bakımını da tek başına üstlenen eşim, mutfaktaki hünerleriyle de hep sağlığımızı düşündü. Gece saat 1'de işten gelip sabah 5'e kadar evimizin perdelerini yıkayıp astı bile daha ne diyeyim! Her türlü rahatımız, konforumuz, güvenliğimiz babacık tarafından biz daha düşünmeden düşünülüp hazırlanmıştı bile. Sen nasıl bir şanssın ey sevgili...

Ailem, onlar hep yanımda oldular. İnsanın büyük ve bağları sağlam ailesi ne büyük bir şans. Kardeşlerim, kardeşlerimden farksız kuzenlerim hep yanımdaydılar. Bu öyle büyük bir iç huzuru veriyor ki insana. Biliyorum, ben olsam da olmasam da Özgür Barva hiçbir zaman yalnız kalmayacak. 

Hepinizi çok seviyorum... 
İyi ki yanımdasınız...
Arzu 






Not: Lütfen doktorunuzu dinleyin. Benim tavsiyelerim sadece benim tecrübelerim ve kişisel araştırmalarımdır. Teşhis ve tedavi niteliği taşımaz ve doktorunuzun tavsiyesinin yerini tutmaz. Sevgiler

Ana Sayfaya Dönün 

5 yorum:

  1. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  2. Merhaba.. ben mi yanlıs anldım siz mi? Sanırım ikiz bebek doktorun müdahalesi olmadan hayati son bulan bi bebek.. lütfen önyargılı olup moral bozmayalım.. Arzu hanım şimdiden hayırlı olsun diyorum, güzel bir hayat diliyorum minik Özgüre..
    Hassas anne takipçilerinden Neslihan..

    YanıtlaSil
  3. Çok duygulandım, inşallah sağlıcakla yavrunuza kavuşursunuz. Ben de genç bir kız iken öyle düşünürdüm, evlenemicem, çocuğum olmayacak diye. Ama şimdi iki oğlum ve bir de kızım var şükürler olsun rabbime.

    YanıtlaSil
  4. Özgür Barva'na sağlıcakla kavuşman, çok mutlu, huzurlu, neşeli bir şekilde bebeğini sağlıcakla büyütmeni diliyorum Allah'tan :)

    Biliyorum, insan çok korkabiliyor doğumdan önce ve hep başına gelebilecek bu en güzel mucizeyi belki de hiç tadamayacağını bile düşünebiliyor, nitekim ben hep doğum sırasında ya bana ya da bebeklerimden birisine bişey olacağından çok ama çok korkuyordum... çok şükür Allah'a olmadı :) üçümüz de iyiyiz! :) siz de iyi olacaksınız inşallah! :)

    Kucak dolusu sevgiler,

    ZATB :)

    YanıtlaSil

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.