14 Şubat 2013 Perşembe

İki Yaş Sendromu Nedir?



İki yaş Sendromu biz annelerin kabusu. Sizinle pıtır pıtır her yere gelen, mutlu mesut sizinle zaman geçiren, bakımı da biraz olsun kolaylaşmış tatlı bebeğiniz bir anda gözünüzün önünde minik bir ergene dönüşür ve elinizden hiçbirşey gelmez. Amerika’da buna ‘terrible two’s’ derler yani korkunç ikiler. O kadar da kötü bir isim takmaya gerek yok bence sonuçta geçip giden bir dönem. 2 yaş civarı çocuklar yersiz öfke nöbetleri yaşamaya başlarlar ve belirgin bir huysuzluk ve aksilik olur tavırlarında. Buna iki yaş sendromu diyoruz. Amerika’da erken çocuk gelişimi derslerinde en çok bahsedilen konulardan biriydi bu. Hem o derslerde hem de üç çocuğumun 2 yaş dönemlerinde bu konuda çok şey öğrendim.
Alper oğlum Maşallah diyeyim olabilecek en uslu çocuktu. 2,5 aylıkken 12 saat kalkmadan gece uykusuna geçti. Hiç sorunsuz kilolarla anne sütünü severek içti. Ek gıdaya sorunsuz geçti. 22 aylıkken bir gün “Alper kaka yaptı” dedi ve bezi bıraktık. Neredeyse ilk 2,5 ayda gece acıktığı zaman dışında ağladığını duymadık diyebilirim. Hep yaşıtlarının çok ilerisinde oldu, hep yüzü güldü. Hatta o 21 aylıkken ikiz kız kardeşleri doğduğunda biz bebeklerin ağladığını anlayıp şaşırdık diyebilirim. Bu arada ikiz kızlarımın ikisi de 3 ay boyunca kolikti yani bebeklerin ağladığını öğrenmekle kalmadık, çıldırmaya ramak kaldı.

Bu melek çocuk 2 yaş civarında bir günde içinde istediği olmayınca kendini yerlere atan minik bir ergene dönüşünce eşimle yaşadığımız şoku anlayabilirsiniz. Elindeki ayıyı duvara dayar ve “Bu burada dursun” diye ağlardı, hem de yarım saat boyunca. Ne yapabilirsiniz ki bu durumda? Elimize çekiç ve çivi alıp ayıyı duvara çakacak halimiz yoktu. İlk şoku atlatınca neler yapabileceğimizi düşünmeye başladık psikolog olan eşimle. Öncelikle bunun aynı kolik gibi 2-3 ay sürecek bir dönem olduğunu ve aynı kolik gibi bir günde biteceğini anımsayıp kendimizi teselli etmeye çalıştık. Sonra da bu dönemi nasıl daha rahat atlatabileceğimizi düşünmeye başladık. En zorda kaldığımız zamanlar Alper’in istediği birşey olmadığında AVMlerde kendini yere atıp tepinmeye başladığı zamanlardı. Hassas bir anne olarak tertemiz baktığım kuzumun leş gibi yerlerde süründüğüne mi yanayım? Beceriksiz bir anne gibi mi göründüğüme mi yanayım? Yoksa bu tepinmeler yüzünden hiçbir işimi yetiştiremediğime mi yanayım? Bir de şöyle ekstra bir problem vardı bizde. Alper 2 yaşındayken 4 yaşında gibi görünen 103 cm boyunda yaşıtlarından çok uzun bir çocuktu, eşim ve ben çok uzun boylu olduğumuz için. Yani yabancılar yerde tepinen 3-4 yaşında bir çocuk görüyorlardı oğlumu gördüklerinde. Devamlı açıklama yapıyordum “teyzeciğim yok o 4 değil daha yeni 2 oldu” diye.

Çocuğunuzun 2 yaş sendromunu nasıl en az zararla atlatabilirsiniz?
 Öncelikle çocuğunuzun davranışlarında mantık aramayı bırakın çünkü ne kadar ararsanız arayın, bulamayacaksınız! Şu anda çocuğunuz duygularıyla davranıyor, mantığıyla değil. Sakin olun ve her bir öfke nöbetinin nasıl patlak verdiğini anlamaya çalışın. Bu bir sonrakini önlemenize yardım edecektir.
 Dışarı çıkmadan önce ona neler yaşayacağınızı ayrıntılarıyla anlatın ve beraber nasıl davranacağınıza karar verin. Mesela “Bugün İstinye park’a gideceğiz. Biraz dolaşacağız, sana da oyuncakçıdan ufak bir araba alırız sen onunla oynarken ben işlerimi halledeceğim. Eğer başka bir şey için kendini yerlere atıp beni üzersen hemen oradan ayrılacağız ve uzun bir süre oraya tekrar gitmeyeceğiz” gibi. Çocuklar neler olacağını bildikleri zaman kendilerini güvende hissediyorlar.
 Onun uykusuz ve aç olmamasına dikkat edin. Bu çocuklarda ve bebeklerde her zaman dikkat etmeniz gereken bir şey zaten ama özellikle 2 yaş sendromunda aç ve uykusuz olduklarında davranışları çok değişiyor. Yanınıza onu oyalayabilecek sağlıklı atıştırmalıklar alın. Kesilmiş havuç, meyva veya salatalık, evde yapılmış pohaça veya minik kavanozlarda ev yapımı çorba. Ben 3-4 yaşına kadar çocuklarıma dışarda pek yemek yedirmedim. Her zaman yanımda sağlıklı kıymalı sebze yemeğim olurdu. Minik kavanozunu çıkarır verirdim onlara. Sonra da bir kavanoz ev yapımı yoğurtla tamamlardık öğünü. Şimdi de dışarda sadece güvenilir bulduğumuz yerlerden iyi pişmiş köfte ve pilav yediririz onlara. Yanında da ayran. Hiçbir zaman fast-food yemediler. Dışarı çıkma saatlerimizi de uykularına göre ayarlardım. Alper bebek arabasında güzel uyurdu. Uyurken de ben gezerdim rahat rahat. Hayatınızı onların düzenine uydurunca sizi daha az üzerek büyüyorlar inanın. Alper uykusunu alsın diye eve az kala uyuya kalan Alper ile arabada onun uyanmasını beklediğim çok olmuştur.
 Şekerli ve paketlenmiş ürünler hiç yemediler küçükken. Şekerin, özellikle de paketlenmiş ürünlerin içindeki katkı maddelerinin çocukları çok kötü etkilediğini düşünüyorum. Onlara ağır geliyor bence o maddeler ve vücutları kaldıramıyor. Şeker, abur-cubur yiyen ve sonra yerinde duramayan çocuklara çok rastlıyorum. Siz de vermeyin bu ürünleri. Şekeri meyvadan ve sizin evde yaptığınız sütlü tatlılardan alsınlar sadece.
 Çocukların aşırı tepkilerini ve öfke nöbetlerini biraz görmezden gelin. Salonda nedensiz yere deli gibi ağlıyorsa bırakın onu orada mutfağa geçin, çıkarken de “sakinleşince yanıma gelirsin canım” deyin. Bazen sadece ilgi çekmek için yapıyorlar ve sizi deniyorlar. Oyuncak dükkanında istediği oyuncağı almadığımda kendini yerlere atmaya hazırlanan oğluma: “ben gidiyorum sen istersen gel istersen kal” derdim ve dışarı yürümeye başlardım ama tabii gözüm ondaydı. Genellikle biraz sonra gelirdi. Tabii hiçbir zaman yanlız bırakmayın ve güvende olduğundan emin olun.
 Çocuklarla ilgili her sorunda olduğu gibi bunda da kararlı olmanız ve geri adım atmamanız anahtar nokta. Çocuğunuza “oyuncakçıda olay çıkartırsan hemen eve gideceğiz” deyip olay çıkarttığında ona istediği oyuncağı alıp gezmeye devam ederseniz çocuk şunu öğrenir; ‘yeterince ağlarsam ve annemi rahatsız edersem, istediğimi elde ederim.’ Bu dersi öğrenirse unutması çok zor olur. Bu nedenle hata yapmayın. Bir tehdit savurduysanız onu yerine getirin ki bir sonraki tehditinizin hükmü olsun.
 Çocuğunuza iyi davrandığı zamanlarda ona çok sevgi göstererek ve istediklerini yaparak onu ödüllendirin. Kötü davrandığı zamanlarda ise istediklerini yapmayın. Ağlayınca istediği olmasın, davranması gerektiği gibi davranınca istediği olsun. Mesela ağlıyor birşey için, o şeyi kesinlikle yapmayın. Biraz sonra sıkılıp sustuğu zaman “sakinleştin mi tamam hadi o zaman şimdi ...yı yapalım” deyin. Çocuklar hemen öğrenirler ne yapınca ne olduğunu merak etmeyin.
 Ağlamaya ve bağırmaya başladığında duymuyormuş gibi yapın. Dikkatini başka tarafa çekmeye çalışın. Mesela “aa bak şu binayı görmüş müydün? Yoksa o balkonda renkli bir kuş mu var?” veya “sanki şu tarafta bir palyaço gördüm hadi oraya doğru gidip bakalım” Gerisi sizin yaratıcılığınıza kalmış. Komik duruma düştüğünüzü düşünebilirsiniz ama inanın yerde debelenen bir çocuğun tepesinde durmaktan daha iyidir. Dikkatini başka yöne çekmeyi ilerleyen yaşlarda da başarıyla kullanabilirsiniz.
 Çocuğunuzla her konuda kavga etmeyin. Sadece önemli konularda kızın, mesela vurmak, kötü laf söylemek, kendini tehlikeye atmak gibi durumlara saklayın öfkenizi. Herşeye hayır demeyin. O zaman hayır kelimesi onlar için önemini yitiriyor. Negatif değil pozitif olsun konuşmalarınız. Eleştirileriniz davranışa olsun, çocuklarınızın kişiliğine değil. Mesela “Aptalsın sen nasıl olur da kardeşine vurursun” yerine “ kardeşine vurmak güzel bir davranış değildi ve kabul edilemez” deyin. Sakin olun ve çocuğunuzla iktidar savaşına girmeyin. Ona karşı agresif davranışlarınız olursa bu sadece çocuğunuzu daha da kızdıracak ve olayın boyutunu arttıracaktır.
 En önemlisi de, unutmayın bu dönem geçici. Genellikle 2-3 ay içinde o tatlı kuzunuz geri gelecek ve bu öfke nöbetleri bitecek. Böyle dönemler değişik yaşlarda olacak, önemli olan sizin burada saydığım doğru davranışları kararlı ve sakin bir şekilde uygulamanız. Kolay gelsin.





Not: Lütfen doktorunuzu dinleyin. Benim tavsiyelerim sadece benim tecrübelerim ve kişisel araştırmalarımdır. Teşhis ve tedavi niteliği taşımaz ve doktorunuzun tavsiyesinin yerini tutmaz. Sevgiler

Ana Sayfaya Dönün

23 yorum:

  1. Okuduğum en ayakları yere basan 2 yaş sendromu yazısı diyebilirim. Teşekkür ediyorum. Umarım geçer bi an önce.

    YanıtlaSil
  2. Okuduğum en ayakları yere basan 2 yaş sendromu yazısı diyebilirim. Teşekkür ediyorum. Umarım geçer bi an önce.

    YanıtlaSil
  3. Evet benimde 2 yaşında erkek İKİZLERİM var..Tek başıma bakıyorum ve inanın doğdukları andan itibaren her bakımları çok zordu.. Aylarca süren kolik sancılı gazlar , uyku problemleri, ek gıda yememe, hiperaktiflik v.s.... Şimdi de başımıza bu 2 yaş sendromu çıktı.. Artık gücüm tükendi sanırım... Dayanamıyorum... Sürekli birbirlerine zarar veriyorlar.. Ne konuşmadan ne cezalandırmadan anlamıyorlar... Kendimi çok çaresiz hissediyorum :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kolay gelsin Bahar ikizler zor büyüor anenyi tüketiyor ama inan 3 yaş civarı işin çok kolaylaşacak bir de kreşe verirsin zamanlarınız çok daha mutlu geçecek. Canım ne olur kendini kötü hissetme. İnan düzelecek. Bana yaz rahatla arada sırada dertleşelim hassasanne@yahoo.com adresime yazabilirsin sevgiler Ece

      Sil
  4. çokk tşk.ederim Ece hanım sizinle iyi ki tanışmışız...Gerçekten çoğu konuda bizi çok bilgilendiriyorsunuz, emeğinize sağlık... Eylül ayında çocuklarım tam 2 yaşına girecekler ve benim artık işbaşı yapmam gerekiyor..:( Çalıştığım hastanenin kreyşine götüreceğim ama bu konuda da hala çok endişeliyim...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben teşekkür ederim. Okul çocuklar için çok faydalı, siz de evde ilgilenirsiniz işten gelince gelişimlerine uygun oyuncaklar, kitaplar etkinlikler olur hiç problem olmaz. Herşey annede bitiyor. Siz onların düzenini kurarsınız tıkır tıkır işler. Endişeniz hiç olmasın. u yazım okula başlama süreci hakkında belki işine yarar http://www.hassasanne.com/2013/02/ilkokula-ve-krese-sorunsuz-baslamann.html sevgiler şimdiden hayırlı olsun Ece

      Sil
  5. Ece Hanım merhaba,oğlum 20 aylık ve sanırım 2 yaş sendromunu bizde yaşıyoruz, ısırıyor bize vuruyor, ben bu durumu yönetebiliyorum ama babası cok sabırsız davranıyor, bunu nasıl aşabiliriz babayla?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Babasına yazımı okutun ve sabırsızlık yaparsa ona da sabırsızlığı öğreteceğiniz anlatın. Bizden ne görürlerse onu öğreniyorlar unutmasın. Sabırsız ve kolay sinirlenen bir çocuk istemiyorsak onlara bu halimizi göstermeyeceğiz. sevgiler

      Sil
  6. Ece hanim Merhaba yazinizi zevkle okudum. Suan benim kızım 14 aylık ve anlattiklarinizin bize uyuyor. Ayrica suan tatildediy ve mekan degisiminden dolayi dahada berbat haldeyiz nerede benim eski kuzum nerede şimdiki irmak :)) bu aylardada 2yas sendromu olabilir mi?? Zaten benim ki akranlarina göre çok daha bilinçli bir çocuk oldu her zaman buda ondan mi bu kadar erken oldu acaba

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bence daha çok mekan ve durum değişikliğinden dolayı olmuştur. Bol bol sevgi gösterin ve normal rutinlerini devam ettirmeye çalışın. Kusura bakmayın geç gördüm bu mesajı:(

      Sil
  7. slm benim oglum 29 aylik ve cok agrasif cabuk sinirleniyo bi de arkadaso pek yok surekli hayali arkadaslari varmis gibi davraniyo bu durum beni endiselendiriyo lutfen yardimci olur musunuz?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hırçınlıkları için lütfen yazıyı uygulayın. Hayali arkadaş çok normal bir şey üstünde durmayın, kızmayın duymamazlıktan gelin. Zamanla unutacaktır. Sevgiler

      Sil
  8. Merhabalar.Çok faydalı bir yazı olmuş.Çok teşekkür ederim.Bneim kızım da 23 aylık ve 10 gündür memeden kestiğimden beri bu şekilde davranmaya başladı.Geçeceği günü sabırsızlıkla bekliyoruz.Bir de okullar başlıyor ve ben bu yıl ücretsiz iznimin bitmesiyle işime geri döneceğim.Daha kötü olacağından endişeleniyorum.
    sevgiler..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. kolay gelsin. Geçiş dönemlerinde böyle olur üstünde durmayın. Yazıdakileri uygulamaya çalışın bence işe yarayacaktır

      Sil
  9. bu yazı çok güzelde benm kuzum daha 13 aylık ve istediği bişey olmayınca kendini yere attıp ağlıyo bu durumd ne yapmalıyım yardımcı olrsanız çok sevinecem

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu yazıdakileri uygulamak için 2 yaşına gelmesini beklemenize gerek yok, şimdi de uygulayın faydasını mutlaka görürsünüz.

      Sil
  10. Yazılarınızı keyıfle takıp edıyorum . benımde 22 aylık bır kızım var . 2 yas sendromu gerçekten var . Kendını yerlere atmalar cıglıklar herkezın basına gelmıstır mutlaka . Kendılerını keşfetmeye anlamaya başlayınca ıstedıklerı olmayınca bu durumlar olağan hale geliyor anneler ve benım ıcın :) benım sorum olacaktı sıze bu arada. kızım 22 aylık her yıyecegı yıyıyor fakat halen memeden ayrılmadı . gun ıcınde vermemeye çalışıyorum ağlıyor kendını yerlere atıyor uzuluyorum dayanamayıp verıyorum . ayırmak ıstıyorum fakat emmeden gece uyumuyor ne yapmam gerekiyor yardım edermısınız ?

    YanıtlaSil
  11. Merhabalar yaziniz cok aydınlatıcı benim size fikriniz olabilecegini düşündüğüm baska bi sorum var. Cocugum 15 aylik ve reklamlar ciktiginda bi sessizlik sadece izlio. Bende otizm olabilir mi die cokkk korkuyorum. Lutfen cevaplarsaniz cok sevinirim. 2 gundur evde tv acmiyorum...

    YanıtlaSil
  12. merhaba ece hanım yazılarınızı dikkatle takip ediyoruz bilgileriniz için şimdiden teşekkürler sorum şu benim oğlum 22 aylık bu aralar bizi çıldırtma noktasına ramak kaldı diyebilirim sinirlendiğinde istediği olmadığında kafasını yerlere duvarlara vuruyor çığlık atarak ağlıyor ve bize de vuruyor kafasını gecen mermer merdivenlere vurdu ve şişirdi kucaklayıp engellemeye çalıştığımda sakinleştirmeye çalıştığımda hiçbir değişiklik olmuyor uzun bir süre ağlıyor emziğini ağzına alıp eşarbımı elleyince biraz sakinleşip susuyor geçen rahatsızlandığında(üşütmüştü)doktor novosef iğne verdi iğnelerden kaynaklı sinir yapmış olabilir bazı antibiyotiler çocuklarda agresiflik yapıyor dedi doktorum soruyu sorduğumda ilaçtan kaynaklı mıdır yoksa 2 yaş sendromu mu yoksa ben çalıştıgım için bunu bana tepki olarak mı yapıyor çok merak ediyorum (bu arada oğlum bana aşık bbasından bile kıskanır) teşekkür ederim bilgileriniz için...

    YanıtlaSil
  13. faydalı bilgiler tşk ederim efendim

    YanıtlaSil
  14. Güzel bir blog
    başarılarınız devamını dilerm

    YanıtlaSil
  15. deneyimlerinizi çok güzel paylaşmışsınız, teşekkürler, şu an altı yaşında olan oğlumla benzer şeyleri ben de yaşadım ama net ve kararlı olunca karakter özelliği olmadan kriz dönemini atlattık şükür, bununla ilgili yazımı paylaştım belki annelere faydası olur
    sevgiler..http://cocuklukadin.blogspot.com.tr/2015/04/2-yas-ve-ofke-nobetleri-yas-ve-ofke.html?spref=fb

    YanıtlaSil

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.